Na de Havo stond ik voor de keuze om naar het conservatorium te gaan of naar de filmacademie. Uiteindelijk besloot ik voor het eerste en een loopbaan in de jazzmuziek als bassist volgde. Toch bleef het filmen kriebelen en kwam ik terecht bij een videoproductiebedrijf waar ik de basis van het filmen leerde kennen.
Na een paar jaar koos ik er voor om freelance cameraman te worden. Veel opdrachten volgden in het journalistieke werk bij het net begonnen Veronique, later RTL, en NOB, het grote facilitaire bedrijf van de publieke omroep. Met het camerawerk voor Journaal, Studio Sport etc deed ik veel ervaring op maar steeds meer kwam de behoefte om als filmmaker aan de slag te gaan.
Zo had ik meer grip op een film en kon beter mijn ideeën kwijt. Via allerlei AV bedrijven kreeg ik de mogelijkheid om ervaring op te doen in het maken van bedrijfsfilms voor grote en kleine bedrijven. Vanaf dat moment begon steeds sterker de behoefte te groeien om documentaires te maken en de filmische mogelijkheden uit te breiden.
Zo ontstond er voor mij een commerciële tak en een ideële/culturele tak in mijn filmwerk. In de loop der tijd heeft dat ideële/culturele werk geleid tot een groot aantal korte en lange documentaires vanuit mijn interesse in duurzaamheid, kunst, cultuur en in sociaal maatschappelijke thema’s.